Wij gebruiken cookies op onze website om het surfen voor jou aangenamer te maken. Bezoek je onze website, dan ga je akkoord met deze cookies. Meer info.
Uitdroging en dehydratatie
Dehydratatie treft alle huidtypes. Om de beschermende functie en het comfort duurzaam te herstellen, moet de vochtbalans terug in evenwicht gebracht worden.
Ongeacht uw huidtype zijn er factoren die een overdreven gevoeligheid van de huid kunnen uitlokken of bevorderen : uw huid reageert fel, daar waar u het liever niet zou zien...
Wat is een gedehydrateerde huid ?
UITDROGING EN DEHYDRATATIE
Het menselijk lichaam, met inbegrip van de dermis, bestaat voor 60% uit water. Dit is echter niet het geval voor de epidermis, waarvan de hoornlaag een grens vormt tussen het vochtige interne milieu en de veel drogere buitenlucht. De epidermis bevat 20 à 30% water en zijn meest oppervlakkige laag, het stratum corneum, 10 à 20%. Dit stratum corneum heeft een bijzondere structuur die vaak vergeleken wordt met een muur van bakstenen (de corneocyten) en cement (de intercellulaire vetten), die ervoor moet zorgen dat het lichaamsvocht niet verdampt.
Of ze nu van nature droog, gemengd, normaal of vet is, de huid kan uitdrogen door agressieve omgevingsfactoren.
Als grens tussen het lichaam en de omgeving is ze de eerste barrière tegen mogelijke agressieve factoren, of die nu van fysische (schok, temperatuurschommeling, wind ...) of chemische aard zijn (tensioactieve of irriterende stoffen, ....).
De gedehydrateerde huid is teer en voelt stug of ruw aan ; ze schilfert lichtjes af en vertoont soms droogtelijntjes of zelfs scheurtjes.
De huidtypes
Bepaalde huidtypes zijn van nature beter gehydrateerd en zijn minder droog dan andere. Een droge huid, of het nu gaat om eenvoudige xerose, xerose bij atopische dermatitis of ichtyosis, bevat veel minder vocht dan een normale huid. Deze droogte is te wijten aan een stoornis in het vetmetabolisme (ceramiden), het eiwitmetabolisme (proteasen, filaggrine) of aan een verstoorde differentiatie ter hoogte van de epidermis.
Het menselijk lichaam, met inbegrip van de dermis, bestaat voor 60% uit water. Dit is echter niet het geval voor de epidermis, waarvan de hoornlaag een grens vormt tussen het vochtige interne milieu en de veel drogere buitenlucht. De epidermis bevat 20 à 30% water en zijn meest oppervlakkige laag, het stratum corneum, 10 à 20%. Dit stratum corneum heeft een bijzondere structuur die vaak vergeleken wordt met een muur van bakstenen (de corneocyten) en cement (de intercellulaire vetten), die ervoor moet zorgen dat het lichaamsvocht niet verdampt.
Of ze nu van nature droog, gemengd, normaal of vet is, de huid kan uitdrogen door agressieve omgevingsfactoren.
Als grens tussen het lichaam en de omgeving is ze de eerste barrière tegen mogelijke agressieve factoren, of die nu van fysische (schok, temperatuurschommeling, wind ...) of chemische aard zijn (tensioactieve of irriterende stoffen, ....).
De gedehydrateerde huid is teer en voelt stug of ruw aan ; ze schilfert lichtjes af en vertoont soms droogtelijntjes of zelfs scheurtjes.
De huidtypes
Bepaalde huidtypes zijn van nature beter gehydrateerd en zijn minder droog dan andere. Een droge huid, of het nu gaat om eenvoudige xerose, xerose bij atopische dermatitis of ichtyosis, bevat veel minder vocht dan een normale huid. Deze droogte is te wijten aan een stoornis in het vetmetabolisme (ceramiden), het eiwitmetabolisme (proteasen, filaggrine) of aan een verstoorde differentiatie ter hoogte van de epidermis.
De veel voorkomende "droge huid" :
Gewone xerose komt het meest voor. Deze aandoening is makkelijk te corrigeren met behulp van emolliërende producten.
Ouderdomsxerose : valt vooral op ter hoogte van de ledematen.
Winterxerose is een door de kou en wind verergerde vorm van gewone xerose.
Secundaire xerose komt meestal voor bij een door te agressieve tensioactieve stoffen (zepen) uitgedroogde huid. Irriterende behandelingen (retinoïden, fruitzuren) drogen op dezelfde manier de huid uit.
De pathologisch droge huid :
Bepaalde algemene ziekten kunnen de huid uitdrogen.
Gewone xerose komt het meest voor. Deze aandoening is makkelijk te corrigeren met behulp van emolliërende producten.
Ouderdomsxerose : valt vooral op ter hoogte van de ledematen.
Winterxerose is een door de kou en wind verergerde vorm van gewone xerose.
Secundaire xerose komt meestal voor bij een door te agressieve tensioactieve stoffen (zepen) uitgedroogde huid. Irriterende behandelingen (retinoïden, fruitzuren) drogen op dezelfde manier de huid uit.
De pathologisch droge huid :
- Atopische xerose : atopische dermatitis of kindereczeem gaat steeds gepaard met een min of meer droge huid. Deze droogte houdt verband met structurele afwijkingen in de epidermis en is verantwoordelijk voor het binnendringen van allergenen en vochtverlies aan het epidermisoppervlak.
Bepaalde algemene ziekten kunnen de huid uitdrogen.
- Ichtyosis : het gaat om zeldzame genetische of verworven aandoeningen met wisselende ernst.
